Kijki narciarskie to wbrew pozorom ważny składnik ekwipunku narciarza. Bez kijków oczywiście da się zjechać, ale są niezbędne do utrzymania poprawnej sylwetki i zachowania równowagi przy większych prędkościach. Są również nie ocenione podczas kokonywania płaskich odcinków tras, a także podczas podchodzenia do wyciągu.
Kijki są używane zarówno przez narciarzy alpejskich jak i biegowych. Służą one głownie zwiększeniu prędkości i równowagi. Jeszcze w latach sześćdziesiątych widywało się na stokach kije wykonane z bambusa. Potem wraz z rozwojem nowych technologii pojawiały się stopniowo kije stalowe (dość ciężkie), później dużo lżejsze aluminiowe. Niestety wytrzymałość tych ostatnich wymusiła na producentach poszukiwanie innych materiałów. Obecnie widujemy coraz więcej kijków wykonanych z włókien węglowych i szklanych. Jeszcze kilka lat temu ich ceny mogły szokować przeciętnego narciarza, dziś jednak można je kupić już za cenę nie przekraczającą 200 zł.
W narciarstwie alpejskim kijek jest odpowiedniej długości wtedy, gdy staw łokciowy tworzy kąt prosty. Warto zwrócić uwagę, że długość kijka nie zależy tylko od wzrostu narciarza, ale w równym stopniu od długości naszych rąk i wysokości stawu barkowego. Może się więc zdarzyć pozornie paradoksalna sytuacja, że osoba wyższa będzie używać kijków krótszych niż osoba niższego wzrostu. Tak więc każdy narciarz powinien dobierać długość kijka indywidualnie. Kijki do narciarstwa biegowego są dłuższe, dzięki czemu możliwe jest dłuższe odbicie.
Przed sezonem narciarskim warto sprawdzić czy nasze zeszłoroczne kije narciarskie nie są wygięte i czy nie mają połamanych talerzyków. Pamiętajmy, że raz zgięty (na skutek działania nadmiernych sił) kij narciarski nie powinien być już prostowany. Jego wewnętrzna struktura jest wtedy nieodwracalnie uszkodzona w związku z tym jego wytrzymałość drastycznie spada. Oczywiście będąc na stoku tymczasowo możemy się ratować prostując swój zgięty kijek, ale jeszcze tego samego dnia należałoby się zatroszczyć o drugi komplet.
Przeczytaj także
